ნეტავ რა ხდება ახლა ჩემს თავს? რა მკლავს? ნუთუ ეს მარტოობაა? არა ეს მარტოობა არ არის ... მე რაღაც მკლავს, ის უხლავია და მას ვერ აღვიქვამ, როგორც რაიმე გრძნობას... რა მჭირს? რა დამემართა? ავცენცერდი? გავზარმაცდი? გავდებილდი? არა! უბრალოდ გავიზარდე! და მივხვდი, რომ ამ ცხოვრებას აზრი არა აქვს, თუ არ გაქვს ბედი... მომწყინდა... რაც ადრე მიხაროდა, ახლა მეზარება... აღარ მაქვს ჩემი მიზანი... რისთვის ვწვალობ? რისთვის ვიბრძვი? ნუთუ გამაჩნია
რაიმე მიზანი, პრინციპი, რომლისთვისაც შემიძლია ვიბრძოლო? რა დამემართა? რამ შემცვალა? ალბათ, ეს ასაკია ასეთი... ასეთი ასაკი, თუ ასეთი ხასიათი? მომწყინდა... ალბათ, ასაკთან ერთად გავაცნობიერე ცხოვრების არსი და მივხვდი, რომ ჩემი ბრძოლა რაღაც უხილავი მიზნისთვის ამაოა... ტყუილად ვცდილობ ჩემი ხასიათის შეცვლას... მე ასეთი გავხვდი! მე ასეთი ვარ! ნუ მომკალით... ნუ გამანადგურეთ... მე არა მაქვს მიზანი... საკითხავია: რისთვის ვიბრძოდი, რისთვის ვიბრძვი ან რისთვის ვიბრძოლებ?
რაიმე მიზანი, პრინციპი, რომლისთვისაც შემიძლია ვიბრძოლო? რა დამემართა? რამ შემცვალა? ალბათ, ეს ასაკია ასეთი... ასეთი ასაკი, თუ ასეთი ხასიათი? მომწყინდა... ალბათ, ასაკთან ერთად გავაცნობიერე ცხოვრების არსი და მივხვდი, რომ ჩემი ბრძოლა რაღაც უხილავი მიზნისთვის ამაოა... ტყუილად ვცდილობ ჩემი ხასიათის შეცვლას... მე ასეთი გავხვდი! მე ასეთი ვარ! ნუ მომკალით... ნუ გამანადგურეთ... მე არა მაქვს მიზანი... საკითხავია: რისთვის ვიბრძოდი, რისთვის ვიბრძვი ან რისთვის ვიბრძოლებ?
No comments:
Post a Comment